Η Μαρία μαζί με τον αρραβωνιαστικό της τον Γιάννη ανέβηκαν
στο βουνό, στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, για να λειτουργηθούν και να μεταλάβουν
το Σώμα και το Αίμα του πολυαγαπημένου τους βασιλιά Ιησού, την μεγάλη αυτή μέρα
της γιορτής της Παναγίας.
Και οι δυο τους αγαπούν πολύ τον Θεό και θέλουν να κάνουν
μια ευλογημένη οικογένεια, που να λατρεύει τον Δημιουργό της και να ζει σύμφωνα
με το θέλημα Του.
Μετά τη θεία Λειτουργία δεν έφυγαν αμέσως, αλλά κάθισαν κάτω
από ένα μεγάλο βαθύσκιο δέντρο, δίπλα από την πέτρινη πηγή με το δροσερό νερό,
για να απολαύσουν την ομορφιά του βουνού και να ευχαριστήσουν το Θεό για τα
πολλά δώρα που τους χάρισε.
Η χαρά τους μεγάλωσε, όταν είδαν τον γέροντα ιερέα να τους
πλησιάζει και να κάθεται κοντά τους, όπως ένας γλυκός πατέρας κοντά στα παιδιά
του.
-Παιδί μου, Μαρία, ήρθα να σου ευχηθώ χρόνια πολλά για τη
γιορτή σου. Εύχομαι να μοιάσεις με τη γλυκιά μας μανούλα, την Παναγία.
-Σας ευχαριστώ πολύ, άγιε πατέρα. Αν και είμαι μια μικρή
κοπέλα με πολλά λάθη και αμαρτίες, θα ήθελα πάρα πολύ να μοιάσω, έστω και στο
ελάχιστο, στην ουράνια μας Μανούλα. Θα μας δίνατε πολύ χαρά, αν μας λέγατε κάτι
για την γλυκιά μας Παναγία, που θα μας βοηθούσε και τους δυο να αγαπήσουμε όλο
και περισσότερο τον Γιο της.
-Και για μένα είναι μεγάλη χαρά, αγαπημένα μου παιδιά, να
μιλάω σε γλυκές ψυχούλες, που αναζητούν με πολύ πόθο και λαχτάρα να γνωρίσουν
και να αγαπήσουν θερμότερα τον γλυκύ μας βασιλιά Ιησού. Αυτή είναι εξάλλου και
η βασική αιτία, που η αγία μας Εκκλησία θέσπισε όλες αυτές τις άγιες εορτές.
-Τι εννοείτε, πάτερ;
-Με τις εορτές των αγίων μας θυμόμαστε συνέχεια, κόρη μου,
τον ουράνιο μας Πατέρα, τον οποίον με λατρεία και εκείνοι αγάπησαν και για χάρη Του υπέφεραν πολλά. Κάθε φορά που
γιορτάζει ένας άγιος ή μια αγία θυμόμαστε πως πρέπει και εμείς να ζούμε, για να
μπούμε στο ουράνιο βασίλειο του Θεού. Γι’ αυτό και κάθε γιορτή αγίου είναι
για μας μια ευκαιρία να τους μοιάσουμε. Να μάθουμε πως εκείνοι έζησαν στη
ζωή αυτή για να ευαρεστήσουν τον Θεό, ώστε να τους μιμηθούμε και να ζήσουμε εδώ
στη γη όπως έζησαν κι αυτοί. Κάθε άγιος και αγία έχει και κάτι διαφορετικό να
μας διδάξει από τον προσωπικό του αγώνα, αλλά και τις αρετές που αγάπησε ο
καθένας τους πιο πολύ. Όπως τα λουλουδάκια είναι πολλά και διαφορετικά στο
σχήμα, την ομορφιά και την ευωδία, έτσι και τα λουλουδάκια του Θεού, οι άγιοι
μας, διαφέρουν ο ένας από τον άλλο στον τρόπο που αγωνίστηκαν για να κόψουν τα
λάθη τους και να αγαπήσουν τον Θεό. Ενώ, όμως, διέφεραν μεταξύ τους στον τρόπο
της άσκησης για να φτάσουν στην αγκαλιά του αγαπημένου τους βασιλιά Θεού, όλοι
τους είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που αποτελούσε και το κοινό μυστικό της
καρδιάς τους.
-Ποιο ήταν αυτό, άγιε πάτερ;
-Όλοι τους, παιδιά μου, ήταν πολύ θεϊκά ερωτευμένοι με
τον ουράνιο τους βασιλιά Θεό. Ενώ ήξεραν ότι ήταν πολύ αμαρτωλοί και
ανάξιοι της θείας Χάρης, εντούτοις, σαν τα μικρά παιδιά που αγαπούν και
λατρεύουν τη μητέρα τους και που χωρίς αυτήν δεν μπορούν να ζήσουν, έτσι και
αυτοί λαχταρούσαν να ζουν σαν τα μωρά μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου τους
Θεού. Ο αγώνας τους, αν και ήταν μεγάλος και δύσκολος, εντούτοις γινόταν με
πολύ χαρά εκ μέρους τους, γιατί το
κίνητρο τους ήταν η αγάπη που έκαιγε στην καρδιά τους για τον Αγαπημένο τους
και όχι ο φόβος μη τυχόν τιμωρηθούν για τα λάθη τους ή κολαστούν για τις αμαρτίες
τους! Ο αγώνας, παιδιά μου, που γίνεται από αγάπη, είναι πάντα ο πιο όμορφος!
Είναι ο μόνος αγώνας στον οποίο έχεις τη διάθεση να αγωνίζεσαι συνέχεια χωρίς
να κουράζεσαι ή να απογοητεύεσαι. Ο αγώνας που γίνεται από αγάπη, είναι αυτός
που κάνει τον Θεό να χαίρεται πολύ με τα παιδιά Του και να τα ευλογεί πλούσια
με τη θεία Χάρη Του.
-Η Παναγία μας άγιε πάτερ, ρώτησε ο Γιάννης, σε τι
αγωνίστηκε τόσο πολύ ώστε κατάφερε να κερδίσει στο υπέρτατο σημείο τη θεϊκή
εύνοια;
-Η Παναγία μας, γιε μου, κατάφερε ό,τι πολυτιμότερο μπορεί
ένας άνθρωπος να προσφέρει στο Θεό του, αλλά και ό,τι μπορεί να ζητήσει ο Θεός
από το κάθε Του παιδί. Εμπιστεύθηκε με απόλυτη αγάπη και υπακοή τον ουράνιο
της Πατέρα, όπως ένα μωρό τη γλυκιά του μανούλα. Ο νους της, η καρδιά της,
τα μάτια και τα χείλη της μόνο για τον Θεό της μιλούσαν. Και ενώ ήταν άνθρωπος,
ζούσε σαν επίγειος άγγελος, δείχνοντας σε όλους εμάς πως μπορούμε και εμείς να
ζήσουμε έτσι. Δεν έκανε κάτι το δύσκολο ή ακατόρθωτο για να προσελκύσει τη
θεϊκή εύνοια και να αναδειχτεί Μάνα του ίδιου του Θεού. Απλά παρέδωσε
όλη την ύπαρξη της στο θεϊκό Του έρωτα και στο θέλημα Του. Ακολούθησε δηλαδή τον
δρόμο της πνευματικής νηπιότητας και έγινε ένα μωρό στη καρδιά Του. Στο
πρόσωπο της γλυκιάς μας Παναγίας ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει τον πιο εύκολο
δρόμο, για να τον γνωρίσουμε, να τον αγαπήσουμε και να γίνουμε μέτοχοι της
θεϊκής Του Χάρης, ώστε να αξιωθούμε να μπούμε μια μέρα στο ουράνιο Του
βασίλειο, όπου μόνο χαρά και ευτυχία υπάρχει.
-Τι σημαίνει, πάτερ, πνευματική νηπιότητα; ρώτησε να μάθει
με πολύ πόθο και λαχτάρα η Μαρία.
-Σημαίνει, καλό μου παιδί, να ζεις σαν μωρό στην αγκαλιά του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη στο
θέλημα Του και να είναι για σένα η μοναδική σου Μάνα και Πατέρας. Και όπως ένα παιδί δεν αναγνωρίζει κανέναν
άλλο για γονιό του, εκτός από εκείνους που το έφεραν στη ζωή, έτσι και συ να
αναγνωρίζεις σαν πραγματική Μάνα και Πατέρα της ψυχής σου Αυτόν που σε
δημιούργησε. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι επίγειοι γονείς μόνο το σώμα
μας δίνουν, ενώ την αθάνατη ψυχή μας μόνο ο Θεός μας την χαρίζει. Αν, λοιπόν,
ονομάζουμε γονείς εκείνους που μας έδωσαν μόνο το σώμα, πώς πρέπει να
ονομάζουμε τον Δημιουργό μας που μας χάρισε την αθάνατη ψυχή; Για την Παναγία
μας ο Θεός ήταν η Μάνα και ο Πατέρας της ψυχής της, γι’ αυτό και υποτασσόταν
στο θεϊκό Του θέλημα όπως ένα υπάκουο μικρό παιδάκι. Έζησε τόσο πιστά και με
συνέπεια τον υπέροχο δρόμο της
πνευματικής νηπιότητας, που έκανε το Θεό να της εμπιστευθεί τον μονογενή
Του Υιό να γίνει δικός της Γιος. Έτσι ο Υιός του Θεού δεν ήταν μόνο ο δικός της
Θεός, αλλά και ο δικός της Γιος. Έγινε ο
Γιος της και ο Θεός της.
-Εμείς άγιε πατέρα, αν ακολουθήσουμε τον δρόμο της
πνευματικής νηπιότητας που βάδισε και η γλυκιά μας Παναγία, θα μπορέσουμε να
αγαπήσουμε τον Χριστό σαν δικό μας Γιο και Θεό, όπως Εκείνη;
-Και βέβαια, παιδί μου. Αυτό είναι εξάλλου και το πιο
σπουδαίο μήνυμα που θέλει με τη γιορτή της
να δώσει σε όλους μας η Παναγία. Ότι, δηλαδή, όποιος ακολουθήσει το δρόμο της
πνευματικής νηπιότητας και γίνει ένα μικρό παιδί, στην αγκαλιά του Θεού, μπορεί
να ζήσει όπως η Παναγία μας το μεγαλύτερο μυστήριο του κόσμου. Να γίνει ο Υιός
του Θεού, Υιός του ανθρώπου, Υιός δικός του! Να Τον κρατά στην αγκαλιά του,
όπως η Παναγία μας, με θεϊκό έρωτα σαν το μοναδικό του ουράνιο θησαυρό. Τότε θα
αξιωθεί να γίνει ένα παιδί στην αγκαλιά του Θεού, αλλά ταυτόχρονα και μια μικρή
μάνα στο άγιο Βρέφος της Βηθλεέμ, τον μικρό γλυκό Ιησού. Αυτό είναι το θαύμα
των θαυμάτων. Να γίνεται ο Υιός του Θεού, Υιός του ανθρώπου. Να είναι ο γλυκύς
μας Ιησούς, όπως και για την Παναγία μας, ο Υιός μας και ο Θεός μας. Για να
γίνει όμως αυτό, πρέπει να είμαστε απλοί και ταπεινοί σαν τα παιδιά, χωρίς
κακίες, μίση, φθόνους και ζήλιες. Να μην είμαστε άσπλαχνοι και πονηροί, αλλά
πολύ άδολοι και ευσπλαχνικοί. Εύκολα να ζητάμε συγνώμη για τα λάθη μας και να
μην αφήνουμε το θυμό μας να κρατά περισσότερο απ’ ότι κρατά στην καρδιά ενός
παιδιού, δηλαδή μόνο λίγη ώρα. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά, μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε μια μεγάλη και κορυφαία αρετή, που είχε η Παναγία μας και
ευλογήθηκε πολύ η ψυχή της.
-Ποια ήταν η αρετή αυτή;
-Ήταν η προσευχητική σιωπή. Από το στόμα της δεν
βγήκε ποτέ περιττός λόγος, που να στεναχωρήσει τον ουράνιο της Πατέρα ή να
πικράνει κάποιον συνάνθρωπο της. Τα ελάχιστα λόγια της, που έβγαιναν σαν το μέλι από το στόμα της,
σκορπούσαν σε όλους μόνο χαρά, ελπίδα και γαλήνη. Η Παναγία μας ήξερε πολύ καλά,
πως η βάση της πνευματικής ζωής είναι να είσαι ταπεινός στο νου, να αγαπάς το
Θεό με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου και να μιλάς σ’ Αυτόν, όπως μιλά ένα παιδί
στον δικό του μπαμπά. Αυτή εξάλλου είναι και η δύναμη της αληθινής προσευχής.
Να μιλάς με την προσευχή στο Θεό Πατέρα σου, όπως μιλά ένα παιδί στον μπαμπά
του. Να του μιλάς για όλα, και για τα καλά που πέρασες, αλλά και για τα κακά
που έκανες. Και για τα μεν κακά που έκανες, να μετανιώνεις αληθινά και να του
ζητάς συγνώμη, για δε τα καλά που έκανες να του ζητάς να σου χαρίζει ταπείνωση,
για να μη χάνεις τον μισθό της καλής σου πράξης, και επιπλέον να σε ευλογεί,
ώστε να κάνεις ακόμα πιο πολλά καλά στο άγιο όνομα Του.
-Ευχηθείτε, πάτερ, να ακολουθήσουμε από σήμερα τον υπέροχο
δρόμο της πνευματικής νηπιότητας!
